Auteur: Gregor Keulen

Dag 27: Kaapstad
29 augustus 2017

Gefeliciteerd Papa Jos met je verjaardag!!!

Als we op maandagavond willen gaan slapen, kunnen we eerst nog even balen. Er staat alleen maar regen gepland voor dinsdag, dus helaas geen ontbijt met zonsopgang op Lionshead oftewel Leeukop. Onze gekochte ontbijtproducten worden automatisch lunchproducten. We starten onze dag dus met een prima ontbijtje bij het guesthouse. Vanuit hier rijden we naar het Cape Town Stadium. Tijdens het WK 2010 nog Green Point Stadium genoemd. De eigenaresse van het guesthouse vertelt nog hoe mooi ze het vond om de hele oranjestoet richting het stadion te zien gaan voor de halve finale tegen Uruguay. Om 10:00 uur start onze tour door het stadion, dat nu in gebruik is door Ajax Cape Town en de sinds vorig jaar nieuwe club Cape Town City FC. Tijdens de tour zien we alle ins en outs van het stadion, hoe ze het aantal stoelen met 15000 hebben teruggebracht naar 54000 personen, maar dat ze dit ook weer kunnen uitbreiden op een makkelijke manier. De laatste keer dat dit nodig was, waren er maar liefst 75000 mensen in het stadion om naar U2 te kijken en luisteren. Het was de tour met het ronde podium in het midden! (Sorry Levin en Sabine, maar ik heb geen idee hoe deze tour heette??) We gaan richting de persconferentieruimte, waar we kort de boel even verbouwen, zodat we foto’s kunnen maken voor het persscherm van Ajax Cape Town. Dan komt wel een van de mooiste momenten. We mogen door de spelerstunnel naar het veld. Direct stellen we de vraag aan welke kant Giovanni die prachtige pegel scoorde. Wat een machtig gevoel moet dit zijn geweest in zo een fantastisch stadion! Helaas leren we ook dat er (nog) geen shop is in het stadion. Voor een Ajax Cape Town shirtje worden we verwezen naar de Victoria Warf Mall (waar we al van wisten dat er geen te koop zijn) of Mike’s Sports in het centrum. Hier vertrekken we dan ook naartoe. Helaas verkopen ze hier ook op dit moment geen shirts. Op naar Parow. Een buitenwijk van Kaapstad, alwaar Ajax Cape Town zijn trainingscomplex, directiekantoren en fanshop heeft. Als we hier aankomen is de fanshop gesloten, terwijl hij toch echt geopend zou moeten zijn. De medewerker heeft voedselvergiftiging. Als we ons toch even melden bij de receptie en ze een ietwat teleurgesteld gezicht van mij krijgen voorgeschoteld met het bericht dat we morgen vertrekken en dat ik graag een shirt zou kopen, wordt de winkel toch voor ons opengemaakt. Online zijn de shirts van vorig seizoen voor omgerekend €40,- te koop. In de fanshop hebben ze echter alleen die van het nieuwe seizoen. Voor niet meer dan €44,-! Zowel het uit- als thuisshirt bemachtigd, aangezien de prijs van beide nieuwe shirts nog altijd minder is dan de prijs van een shirt in Nederland. 😀

We rijden terug richting centrum van Kaapstad. Hier lunchen we met een uitzicht over zee. Erna besluiten we om Bo-Kaap te verkennen. Bo-Kaap staat bekend om de kleurrijke huisjes. Deze, van oorsprong, Islamitische wijk is niet aangetast door het apartheidsregime. Jezus wat een steile straten hier! Daar is de Keutenberg een peulenschilletje bij hoor Roan!

We verlaten de schoonheid van Bo-Kaap voor het centrum van de stad. We parkeren de auto en maken een wandeling door het kloppend hart van Kaapstad. Longstreet zit vol met leuke barretjes, restaurantjes en winkeltjes. We lopen de straat op en neer en vinden The Dubliner, een Ierse Pub met Guinness van de tap!!! We kunnen het natuurlijk niet laten om een lekker getapt Iers Guinnessje te nuttigen! 😉 We raken aan de praat met locals die ooit in Nederland geweest zijn. Hetgeen dat het ergst gemist wordt aan Nederland door hun is eten uit de muur en dan met name een broodje kroket. Nu dat het gezegd wordt, als we dan iets missen……

We vertrekken terug richting ons guesthouse om, gewapend met een stofzuiger, onze tassen in te pakken voor de reis terug. Een stofzuiger? Ja, superhandig om vacuüm kledingzakken mee af te sluiten! Na het inpakken gaan we nog iets eten. Voor de tweede keer deze reis gaan we terug naar een restaurant. De Springbok smaakte namelijk zo goed gisteren, hier moeten we wel teruggaan! Het was ook nu weer buitengewoon lekker! Ik kan niet wachten tot mijn duim weer alles aankan en ik lekker kan gaan experimenteren met de recepten en ideeën die ik hier heb gekregen!

Morgen wacht onze terugreis. Donderdag om 07:00 zullen we weer landen op Frankfurt. Ofwel donderdag ofwel vrijdag zullen wij dan onder Dag 28 vertellen hoe onze terugreis geweest is en terugblikken op deze supergeslaagde en fantastische reis! We willen in ieder geval nu al iedereen bedanken die ons gevolgd heeft en voor de leuke en oprechte reacties die jullie ons hebben gegeven, zowel op de site, als op Facebook!

Dankie!

Dag 26: Kaapstad – Robbeneiland – Chapmans Peak Drive
28 augustus 2017

Nadat we vandaag ontbeten hebben gaan we vroeg richting het V&A Waterfront. Hier lopen we eerst eens rustig door het grote winkelcentrum. Bekijken wat winkels en gaan dan langzaamaan naar de andere kant van het V&A Waterfront, om bij de klokkentoren de boot richting Robbeneiland te nemen. Na een heerlijk tochtje van een kleine 35 minuten komen we aan op Robbeneiland. Het blijkt groter dan dat we ons voorgesteld hebben. We gaan zelfs met bussen het eiland over. In deze bus vertelt een gids over de geschiedenis van het eiland. Dat eerst de Portugezen het links hebben laten liggen. De Hollanders er een bevoorradingsstation van maakten en de Britten weer alles hebben ingepikt. Echter, was het natuurlijk allemaal eigenlijk van de inheemse bevolking. Maar goed. Dit is niet de plek om over politieke ontwikkelingen van een land met een corrupt staatshoofd, maar met de volledige regering achter zich, te praten, terwijl we zelf nog altijd geen kabinet hebben.. 😉 Tijdens de bustour komen we langs een leuk huisje. Dit blijkt echter de cel te zijn van Robert Sobukwe, de leider van de Pan African Congress. Deze kreeg een vrij luxe cel en geen lijfstraffen. Hij werd echter volkomen genegeerd en buitengesloten. Niemand sprak tegen of over hem en hierdoor is hij mentaal totaal ineengestort. De bus rijd vanuit hier door naar de “gewone” gevangenis. Hier zaten veroordeelden gevangen. Zij hadden dus werkelijk iets gedaan in de trant van diefstal, moord, etc. We rijden door naar het einde van de bustour. De maximum security prison. Hierin zaten alleen politieke gevangenen zoals Nelson Mandela, Govan Mbeki (vader van de latere president Thabo Mbeki), Jacob Zuma, etc. Deze zaten vrijwel allemaal in sector B. We krijgen hier een rondleiding van een vriendelijke man, die zelf op zijn 18^e gevangen is genomen als politieke gevangene. Hij geeft ons een goede rondleiding door de maximum security prison en lijkt het soms zwaar te vinden om te praten over de gevangenis waar hij zelf ook vast heeft gezeten. Op sommige momenten weet hij zowaar ook nog wel een pluspuntje op te merken. Hij verteld dat hij twee universitaire titels heeft gehaald tijdens zijn gevangenschap. Echter deze kleine overwinningen staan tot niets als een persoon niet vrij is! We krijgen een kijkje in de cel van Nelson Mandela, de doucheruimtes, Sector C, een open gevangenis met stapelbedden en krijgen verhalen te horen over het leven binnen de muren van de gevangenis op Robben Eiland. We zien hoe de bewakers de post van de gevangenen censureren en welke verschillen er in de voeding zit die ze krijgen. Indruk na indruk na indruk krijgen we voorgeschoteld.

Als we de boot terug naar Kaapstad hebben genomen, gaan we een stukje terug richting Houtbay. Vanuit hier gaan we Chapmans Peak Drive rijden. Deze hadden we in de haast om de Tafelberg te bezichtigen overgeslagen. Een geluk bij een ongeluk! We zien de meest mooie route tot nu toe. Langs kliffen met je auto rijden en de zee onder je zien en horen kolken! Fantastisch! En dan.. hé, wat is dat?! Ja? Ja? Fonteintje? JAA! EEN STAART!!! Toch nog die walvis gespot! 😀 Als we dichter bij de Zuidkant van de Tafelberg komen zien we dat het hele gebergte in de wolken hangt. Dit lever fantastische foto’s op! Of ja, eerder Bob Ross achtige schilderijen (and just adding some more VanDyke yellow over here!) Maar stiekem zijn we dus maar wat blij dat we gisteren al de Tafelberg gehad hebben. Anders hadden we daar mooi met ons hoofd in de wolken gestaan!

We rijden door richting het V&A Waterfront. Hier eten we voor de verandering weer heerlijk! Morgen willen we om half 5 opstaan om op Lionshead de zonsopgang te bekijken. Maar helaas gooit het weer vooralsnog roet in het eten. Het gaat vannacht regenen en het klaart morgenmiddag pas op. Wat vooralsnog gepland is, is een tour door het Cape Town Stadium. Daar waar Giovanni van Bronckhorst die heerlijke pegel de kruising in maakte en we Uruguay achter ons lieten in de halve finale van het WK 2010!

Dag 25: Stellenbosch – Simonstad – Kaap de Goede Hoop – Kaapstad
27 augustus 2017

Vanochtend zijn we alweer heel erg vroeg vertrokken. Voor wie Nadiah en mij een beetje kent, lijkt het misschien raar, maar we staan toch echt gemiddeld rond half 7 ’s ochtends op zonder ochtendhumeur. Vandaag hebben wij een vol programma voor de boeg. We beginnen met een stukje Stellenbosch. We willen graag nog Oom Samie Se Winkel bezoeken en kopen hier ook nog iets kleins. Stellenbosch centrum ademt Hollandsche architectuur! We zien zelfs in Oom Samie Se Winkel het oerhollandse Delfst Blauw terug! Het is nog voor 09:00 uur als we onze rit vervolgen richting Simonstad. We rijden via de kustweg richting het zuiden. Simonstad en Stellenbosch zijn beide vernoemd naar de tweede grote Nederlander die belangrijk was voor Zuid-Afrika en tevens de eerste gouverneur was; Simon van der Stel. Simonstad spreekt voor zich en Stellenbosch heette vroeger Simon van der Stelse Bos, dat later dus Stellenbosch werd. Wisten jullie overigens dat Jan van Riebeeck de eerste Nederlander was die zich permanent vestigde in Zuid-Afrika? Vanuit zijn medische opleiding wist hij het thuisfront ervan te overtuigen dat hij wijn moest gaan verbouwen om scheurbuik tegen te gaan, ook al was het geen remedie. Helaas smaakte zijn wijn naar azijn. Simon van der Stel was er dan toch beter in en wordt gezien als grondlegger van de Zuid-Afrikaanse wijn.

Aangekomen in Simonstad bezoeken we Boulders Beach. Dit is een stuk strand naast de marinebasis van Zuid-Afrika en wordt louter bewoond door pinguïns. “Just smile and wave boys!”

Na wat achteraf wel bijna 1000 foto’s van pinguïns lijken, vervolgen we onze dag met een mooie rit richting Kaap de Goede Hoop. Of zoals de Engelstaligen het noemen: Cape of Good Hope. Dan klinkt het Nederlandse toch wel beter! We trotseren de Atlantische winden en beklimmen het viewpoint. Waarna we nog meer wind moeten trotseren. Gelukkig weten we een aantal mooie foto’s te schieten. Snel naar beneden om naar Cape Point te rijden, oftewel de vuurtoren. Hier gaan we met de “Flying Dutchman Funicular” omhoog. Deze “trein” is vernoemd naar het schip van de Hollandse kapitein, Willem van der Decken (Davy Jones in het Engels en in films) die erop stond om op paasmorgen, ondanks de slechte weersomstandigheden en tegen de zin van zijn vrouw, met zijn VOC-schip de haven te verlaten op weg naar Oost-Indië. Het was immers een machtsstrijd om zo snel mogelijk naar Batavia te varen en de kapitein had geen tijd te verliezen. Weer of geen weer, Pasen of geen paasfeest. Na een lange reis bereikte het schip de zuidwestelijkste punt van Afrika, Kaap de Goede Hoop. De kapitein probeerde de landpunt te passeren, waarop de bemanning protesteerde. Ze smeekten hem om terug te keren naar de Tafelbaai. De kapitein weigerde en werd zo kwaad, dat hij de stuurman overboord gooide en riep: “God of de duivel… de Kaap vaar ik om, al moet ik varen tot het laatste oordeel.’ Voor straf raakte het schip in de macht van de duivel. De kapitein moet eeuwig blijven rondvaren op zee. De dode bemanning verricht zwijgend haar taken. Soms stuurt de Vliegende Hollander een sloep naar passerende ongelukkigen, met de vraag of ze een stapel brieven willen meenemen naar familieleden, die al eeuwen geleden overleden blijken te zijn. Volgens overleveringen van mensen die De Vliegende Hollander gezien zouden hebben vaart het schip met bloedrode zeilen tegen de wind in boven het water. We genieten van het prachtige uitzicht en zijn maar wat blij als we weer beneden in een windstil gebied terecht komen. We lunchen (het was wederom fantastisch!!) en gaan snel door naar Kaapstad.

Onze laatste plaats in deze reis. Omdat het de hele dag al helder is, gaan we direct naar de Tafelberg een van de zeven nieuwe wonderen der wereld. Voor Nadiah meteen weer een angst die overwonnen is. Zonder blikken of blozen zomaar die ronddraaiende kabelbaan in. Bovenop de Tafelberg genieten we weer van een prachtig uitzicht over heel Kaapstad. De foto’s spreken voor zich lijkt ons. Helaas dringt de tijd. We besluiten om naar het guesthouse te gaan. Ons laatste guesthouse ligt op maar 10 minuten lopen van het Waterfront. We zijn er dan ook heerlijk gaan eten! Verder wijst de gastvrouw er ons op dat we een mooi stuk route hebben overgeslagen door onze haast om bij de Tafelberg te komen.

Morgen gaan we naar Robben Eiland (dus bereid jullie maar voor op een geschiedenislesje van mij :P) en erna gaan we het gemiste stuk route langs de kust alsnog inhalen!

Dag 24: Stellenbosch
26 augustus 2017

Om 09.00 uur worden we opgepikt voor een ‘Bike ’n Wine tour’ door verschillende wijngaarden in Stellenbosch. In een groepje van vier personen plus een gids vertrekken we om 10.00 uur op onze mountainbikes naar de eerste wijngaard. Hier krijgen we uitleg over de wijngaard zelf en de wijnen die hier gemaakt worden. Uiteraard hoort hier ook het proeven van de wijnen bij. Daar waar wij dachten dat het een redelijke tot makkelijke fietstocht zou zijn, bleek het erg uitdagend (al zei de gids dat we bij de betere deelnemers aan de tour ooit behoorden). De ‘fietspaden’ betreffen ofwel zand- en kiezelpaden, of het is de vluchtstrook van een grote weg. Na een flinke klim bezoeken we de volgende wijngaard. Dit is een grote wijngaard en hier is het ook drukker. Ook hier krijgen we verschillende wijnen om te proeven. Het grootste klimwerk zit er nu op. We dalen helemaal af naar het dal om te lunchen op een ander wine estate. Hier zit geen proeverij bij. Vervolgens fietsen we valsplat terug richting het beginpunt, waar we eindigen met de laatste wijnproeverij. We hebben een mooie dag gehad en heerlijke wijnen geproefd. We hebben geen wijn gekocht op deze tour, omdat we beide de wijnen van de lodge waarin we verblijven, lekkerder vinden. Aansluitend worden we teruggebracht naar onze lodge. Hier bespreken we de plannen voor morgen en de zadelpijn die we hebben overgehouden aan de fietstocht.

Morgen staan we weer vroeg op om via het centrum van Stellenbosch en de pinguïns bij Simonstad naar Kaapstad te gaan, alwaar we in het laatste guesthouse van onze reis gaan verblijven.

Dag 22 + 23: Oudtshoorn – Albertinia – Stellenbosch
24 + 25 augustus 2017

Dag 24 vertrekken we al vroeg om via de Route 62 te gaan rijden, met als einddoel Zoutpan guestfarm in Albertinia. De Route 62 is een route door verschillende dorpjes die erom bekend staat dat het lijkt op de bekende Route 66 in de Verenigde Staten. Doordat je heuvelachtige gebieden in lange rechte wegen die op en neer gaan doorkruist krijgen we inderdaad wel het gevoel alsof we ons in een filmset begeven. We passeren een aantal kleine dorpjes maar het mooist is toch wel de natuur die we onderweg tegenkomen. We maken één stop. Bij Ronnie’s Sex Shop/Ronnie Se Seks Winkel. Dit is een bar met een restaurantje die in ‘the middle of ‘nowhere’ ligt. De naam is ooit gegeven om klanten te trekken. Inmiddels is de bar een kleine toeristische attractie geworden op de route. We stoppen om de bar te bekijken en wat foto’s te nemen en uiteraard drinken we een kop koffie. Het is immers pas 10:00 uur ’s ochtends. We vervolgen onze route richting Albertinia. Wederom moeten we volgens onze gps een klein stukje ‘offroad’. Maar dit keer maar een kilometer of 5, dus dat valt mee. Helaas wel weer in de stromende regen, maar dat mag de pret niet drukken. We komen heelhuids aan in Albertinia. Hier staat nog een farmtour op het programma. We krijgen veel te horen over ‘hoe die boere leef’ in de Westelijke Kaap. De eigenaresse vertelt ons dat de boerderij nu al in handen is van de 6^e generatie van Nederlandse afstammelingen. Na onze tour maken we plannen voor morgen. We komen, via een kleine omweg, langs Hermanus. Aangezien onze terugvluchten naar voren zijn verplaatst willen we morgen dus een walvistour gaan doen, om niets te missen van Kaapstad. We boeken tickets via onze telefoon en gaan vroeg onder de veren.

Om 06:00 uur gaat de wekker alweer. Snel opstaan, tassen in de auto, ontbijt voor onderweg smeren en op naar Hermanus. Walvisjes, hier komen we! Om kwart voor tien rijden we de haven van Hermanus binnen. Ruim op tijd voor onze tocht die om 11:00 uur begint. Als we ons melden blijkt dat geen enkele maatschappij vandaag uitvaart omdat de zee te wild is. Ze hadden ons nog gemaild, maar deze mail is pas later binnengekomen door de slechte WiFi op de boerderij. Flink balen dus! We besluiten om door te rijden naar Stellenbosch. We stoppen bij de supermarkt en kopen spullen om eventueel zelf te braaien. Ons plan is: inchecken in de lodge, auto leegruimen, Stellenbosch verkennen. Echter, als we het L’Avenir Wine Estate oprijden, weten we niet wat we zien. We kijken onze ogen uit. Worden ontvangen met een glas wijn. Krijgen een gratis wijnproeverij cadeau en hebben een kamer van alle gemakken en luxe voorzien. We frissen ons op in onze kamer en gaan de wijnproeverij doen. We proeven van de heerlijkste wijnen en nemen van de lekkerste gelijk een flesje om samen met een flinke kaasplank te verorberen. Als we Stellenbosch verlaten zondag, om naar Kaapstad te gaan, duiken we eerst het centrum van Stellenbosch nog in! We hadden het idee om misschien nog terug te rijden naar Hermanus, maar de manager van de lodge wijst er ons ook op dat er zoveel moois in Kaapstad te zien is en de kans klein is dat de zee binnen 48 uur wel goed bevaarbaar is. Overigens gaan er ook nog excursies vanuit Kaapstad krijgen we te horen. Het balen om de gemiste kans walvissen te zien is toch wel goedgemaakt door de heerlijke wijn hier op het L’Avenir Wine Estate.

Morgen hebben we een excursie door de wijnvelden van Stellenbosch. Op een mountainbike, zodat er onderweg natuurlijk wijn geproefd kan worden. Wellicht dat we erna ook nog Stellenbosch centrum in zullen gaan. Wie weet!

Dag 21: Knysna – Oudtshoorn
23 augustus 2017

Vandaag verlaten we Knysna om richting Oudtshoorn te gaan. Oudtshoorn is de zusterstad van Alphen aan de Rijn. We rijden echter door Oudtshoorn heen om een kleine 25 km. ten noorden van Oudtshoorn de Cango Caves te bezoeken. De toppen van de bergpas waarin deze zich bevinden is met sneeuw bedekt.

Om 1 uur start onze rondleiding, maar in de eerste ruimte/grot hebben wij het snel gezien en lopen we de trap af naar de volgende ruimte. Hier brandt geen licht, maar het lijkt toch echt de enige optie. Als we een aantal foto’s gemaakt hebben, willen we verder lopen. Dan opeens zien we het licht aangaan op de trap die wij zojuist in het donker zijn afgedaald. Het blijkt dus toch een rondleiding met een tour guide te zijn. We doen alsof onze neus bloed en sluiten aan bij de groep. In de grote zaal/grot waar we op dit moment staan, krijgen we te horen dat deze grot ontdekt is rond 1870. Tot en met 1994 zijn in de deze great hall ook concerten gegeven. Onze gids laat horen waarom. Hij zet het Zuid-Afrikaanse lied ‘Shosholoza” in waarna een groot deel van de groep meedoet. Kippenvel. De Cango Caves zijn druipsteengrotten. We zien diversen formaties stalagmieten en stalactieten. In totaal bezoeken we zes grotkamers met ieder hun eigen pracht. Als de tour ten einde is genieten we buiten even van het zonnetje.

We moeten kiezen tussen drie opties voor de rest van de middag. We kunnen de bergpas over rijden, een struisvogelfarm bezoeken (waar je op struisvogels kan rijden) en de Cango Wildlife Farm. Aangezien we nog niet genoeg dieren hebben gezien, besluiten we het laatste te kiezen ;). We krijgen een rondleiding langs diverse ruime en mooie verblijven. In Zuid-Afrika en andere Afrikaanse landen zijn zogenaamde wildlife-projecten die eigenlijk dienen voor ‘canned hunt’ een groot probleem. Hier zijn altijd welpjes aanwezig waarmee je in aanraking kunt komen. Als deze welpjes te oud zijn worden ze in een afgesloten gebied ‘vrijgelaten’, zodat grofbetalende jagers een makkelijke prooi hebben. In deze dierentuin zorgt men op een juiste manier voor conservatie. Ze hebben breading programs en wisselen dieren uit met andere dierentuinen over de wereld. Zoals je in bijvoorbeeld Artis een slang om je nek kunt hangen, kun je hier betalen om op een voor het dier zo veilig mogelijke manier in aanraking te komen met de mens. Omdat het geld dat je betaalt direct richting grote conservatiestichtingen gaat en deze dierentuin ook daadwerkelijk gecertificeerd is hiervoor, kiezen wij om in een cheetaverblijf te staan. Zolang de cheeta’s rondlopen of zelfs contact met hun dagelijkse verzorgers mijden, is aanraken niet mogelijk. Op deze momenten moeten we bij onze ‘bodyguard’ blijven. Cheeta ‘Reign’ gaat er uiteindelijk eens goed voor liggen om achter zijn hoofd gekrabd te worden. Het is fantastisch om mee te maken. Zo’n prachtig dier. Als we nog een groepsfoto willen maken met Reign, besluipt zijn broer ‘Rafiki’ ons, waardoor de bodyguard net op tijd tussenin komt en wij toch wel even aan de kant moeten.

Na deze fantastische ervaring gaan we inchecken in ons nieuwe guesthouse ‘Avondblij’. Het is overduidelijk dat dit guesthouse gerund wordt door Afrikanen van Nederlandse afkomst, als wij bij aankomst in het Nederlands aangesproken worden. We krijgen de tip om om de hoek te gaan eten. Deze plaats staat bekend om haar struisvogelfarms, wat terug te zien is in de restaurants. De struisvogel en de kudu op ons bord smaakt in ieder geval fantastisch.

Morgen is het anderhalf uur rijden naar ons nieuwe guesthouse in Albertinia. Echter gaan wij via de ‘Amerikaans’ aandoende Route 62, waardoot het ongeveer een drie uurtjes gaat duren.

Dit is alweer het einde van onze derde week in Zuid-Afrika. Nog een week vol ervaringen te gaan!

Dag 20: Knysna (spreek dit niet uit als knisna maar als Nice-Na)
22 augustus 2017

Vanochtend zijn we na een lekker ontbijtje naar de plaatselijke Shell gegaan. Hier worden we om 10:00 uur opgepikt door een tourguide in een echt Zuid-Afrikaans taxibusje. We gaan hiermee het Knysna Township in. Het busje is een onderdeel van de veiligheid voor ons. Onze gids is een echte Xhosa en inwoner van het township. Hij vertelt ons dat de Knysna township uit drie “wijken” bestaat. Eigenlijk drie townships die aan elkaar verbonden zijn. We starten in “White Location”. Deze wijk is vernoemd naar de geschiedenis van de grond waar het township op staat. Hier woonden van tevoren namelijk vooral blanke boeren. We zien verschillende huizen in het township staan. Van golfplaat t/m riante bakstenen huizen. Onze gids vertelt ons dat de overheid de mensen in tijdelijke woningen van hout huisvest, waarna de sloppen worden afgebroken. Hiervoor komen gratis huizen terug in de plaats, nadat eerst de grond erosie bestendig wordt gemaakt. De sloop van sloppen en bouw van gratis woningen voor mensen met een inkomen van lager dan R 3500,- per maand (ongeveer € 215,-) is begonnen in 1994 onder de regering van Nelson Mandela. De eerste huizen die door de overheid gebouwd zijn worden dan ook Nelson Mandela huizen genoemd. De huizen erna zijn vernoemd naar Thabo Mbeki en de huidige huizen zijn, ironisch genoeg, Jacob Zuma huizen. De bewoners van de huizen sparen om zelf hun huizen uit te breiden. Als men een goedbetaalde baan heeft en misschien zelf buiten het township gaat wonen, zorgt men er in ieder geval voor dat de ouders een mooie aanbouw/nieuwbouw krijgen. Dit zijn dan vaak ook de riantere uitbreidingen. We komen langs een winkeltje waar een Nigeriaanse schoenmaker zit gevestigd. Hij maakt naast schoenen ook tassen, sleutelhangers, armbandjes, etc. Het is mooi om te zien hoeveel levensvreugde de mensen in de townships hebben. We passeren ook diverse scholen. Onderwijs is gratis in Zuid-Afrika tot aan je 18^e. Vanaf de universiteit moet je zelf gaan betalen. De tweede wijk waar we langskomen is “Concordia”. Hier woont onze gids en gaat zijn zoontje naar de peuterspeelzaal. We brengen een bezoek aan de peuterspeelzaal en worden overrompeld door liedjes, spontane knuffels en heel veel bedankjes als we een volle zak met Minion- en Frozenpotloden cadeau doen. Onze gids verteld dat de gidsen samen ervoor zorgen dat er steeds andere scholen bezocht worden door de tours, zodat de cadeaus die de meeste toeristen meenemen, evenredig verdeeld worden over de scholen. In de drie wijken ligt ook nog een Rastafari wijk. Hier is politie niet welkom, alleen op afspraak. Toch wel een beetje maf hoor! Als laatste rijden we de wijk “Khayalethu” in. Dit is Xhosa voor “Ons Huis”. Hier bezoeken we een traditionele genezer. Deze beweert alles te kunnen verhelpen. Het enige dat niet genezen kan worden is hiv en aids. Hier eindigt onze tour, naar onze mening te vroeg. Ergens is iets misgegaan in de communicatie tussen het tourbedrijf en onze reisorganisatie, want we zouden eigenlijk bij een Xhosa-familie mogen aanschuiven voor de lunch. Helaas kan dit dus niet. Desalniettemin hebben we genoten! (Als we dat zo mogen zeggen na het bezoek aan een township?)

http://www.eco-afrika-tours.co.za/township1.html Via deze site kan er contact worden opgenomen om bijvoorbeeld spullen naar scholen in de townships te sturen. Voor ons westerlingen niet duur, maar voor de scholen is het goud waard! Je krijgt foto’s teruggestuurd waarin je ziet dat de materialen in gebruik zijn in de school!

Het weer is vandaag guur te noemen. De regen komt met bakken uit de lucht en als het weer eens lijkt op te klaren dan blijkt dat toch niet zo te zijn. Toch vervolgen we onze dag met een kleine rit richting het Knysna Elephant Park. Hier gaan we een tour doen waarbij we de olifanten mogen voeren en een stukje met ze kunnen lopen. Allemaal op een verantwoorde manier uiteraard! We moeten ons aan een aantal regels houden zoals, niet bukken, geen onverwachte bewegingen maken, nooit achter een olifant gaan staan en opletten waar dit gigantische beest zijn poten neerzet. Het is een fantastische ervaring, zelfs in de stromende en koude regen!

Tegen het einde van de dag rijden we naar het viewpoint van Knysna. Dit ligt op een paar minuten rijden van ons guesthouse. Vanuit hier zien we het weer opklaren. We proberen nog een paar walvissen te spotten, omdat deze bij dit weer graag boven water komen en zelfs “breachen”. Wat dat is? Opspringen uit het water zeg maar.. Helaas spotten we er geen. Ook geen fonteintje dit keer. Nog maar wachten tot Hermanus dan.

In de avond gaan we weer naar het Knysna Waterfront. Hier eten we bij 34 South. Zoals ze zelf zeggen: “Not really a Restaurant, Not really a Bar, Definitely not a Deli, Well, Not really a Deli. A place to Eat, A place to Drink, Definitely a place to come together!” Een hele mond vol dus.. 😉 Voor de zoveelste keer fantastisch gegeten in dit restaurant/bar/winkel/sushipaleis. (nee, we hebben dit keer geen sushi gehad! Schandalig hè!!)

Morgen gaat onze reis verder naar Oudtshoorn. Ongeveer 125 km. rijden. Peanuts dus na de ruim 5000 km. die we tot nu toe gehad hebben!

Dag 17 t/m 19: Coffee Bay – Stutterheim – Addo – Knysna
19 t/m 21 augustus 2017

Op dag 17 vertrekken we van Coffee Bay naar Stutterheim. Na met wat mensen van de accommodatie gesproken te hebben, hebben we een mooie route gevonden, die qua wegen ook nog beter begaanbaar zijn. Achteraf blijkt dat we deze route naar Coffee Bay toe ook hadden kunnen nemen, maar oké, dat was toch wel een hele beleving. De eigenaren van de accommodatie in Coffee Bay applaudisseerden bijna dat we levend aan zijn gekomen volgens de route die wij gereden hebben. De overnachting in Stutterheim is van tevoren ingepland om even tot rust te komen na alle activiteiten die we in Coffee Bay hadden kunnen doen. Zoals jullie al eerder gelezen hebben, werden wij hier gehinderd door het stormachtige weer op deze dagen. Eenmaal aangekomen in Stutterheim is het weer een stuk beter geworden (koud, maar zonnig) dus hebben we ons vermaakt op het terras van de accommodatie. Het eten hier is niet heel bijzonder, maar we plannen ondertussen onze rit voor morgen.

Van Stutterheim naar Addo is zo’n 3,5 uur rijden. We besluiten om het beroemde Addo Elephant Park te bezoeken. Ook hier blijken we weer geluk te hebben. Binnen de eerste 10 km. van onze rit zien we twee leeuwinnen aan de kant van de weg liggen. Wrattenzwijnen (ik roep nog steeds PUMBA bij ieder wrattenzwijn) in overvloed. Voor de eerste keer zien we hier maar liefst vier luipaardschildpadden, die Gregor met het blote oog weet te spotten. Addo staat ook bekend om zijn niet vliegende, mestkever. Van tevoren dachten we, ja hoor die vinden we nooit, zo klein als die beestjes zijn, maar je ziet ze overal lopen. Kriskras over de weg, wat soms wel een probleem kan zijn, aangezien ook deze dieren ‘voorrang hebben’. Van de hoefdieren zien we de eland voor het eerst (deze verschilt natuurlijk wel van de eland op het noordelijk halfrond). En zelfs de struisvogel wil poseren voor een fotootje. Na onze eerste lus te hebben gemaakt, nemen een pauze voor een lunch, waarna we nog een uurtje het park bezoeken. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat we het Addo Elephant Park bezoeken, zonder daadwerkelijk olifanten te zien. Dit blijken de olifanten ook te vinden, want vanaf dat moment blijken ze ons allemaal te willen bezoeken. Het maatje van Pumba, Timon (stokstaartje), laat zich ook nog even zien. Wederom verlaten we een nature reserve met een zeer voldaan gevoel. Deze nacht overblijven we op een boerderij in Addo, waarna we weer doorreizen naar Knysna.

De volgende ochtend staan we weer vroeg op, want er valt genoeg te beleven onderweg naar Knysna. Als we getankt hebben willen we de banden ook nog even controleren. Het geluk blijkt niet aan onze zijde, want we zien hier dat onze blauwe Fiesta een deuk in de velg van onze voorband heeft opgelopen. Omdat het vandaag op onze planning staat om nieuwe belminuten te kopen, kunnen we geen contact opnemen met Bidvest. Samen met de pompbediende verwisselt Gregor de band. Op Google Maps zien we dat de dichtstbijzijnde locatie van Bidbest in Port Elizabeth zit, ongeveer 50 km. rijden. We besluiten hier maar naartoe te rijden. Gelukkig worden we weer goed geholpen en dit brengt ons naar onze derde auto van deze reis: we verwelkomen nu een witte Ford Fiesta. Al met al weer prima geregeld door Bidvest (ook al noemen we de naam vaak, we worden hier niet voor betaald hoor). Na een kleine twee uur vertraging kunnen we weer op weg. We besluiten naar het Tsitsikamma National Park te gaan. Onze eerste stop is ‘ The Big Tree’ (Grootboom). Dit is een boom van 1000 jaar oud, 18 meter doorsnede aan de onderzijde en ongeveer 35 meter hoog. In het park besluiten we een korte trail van een uur te lopen, waarbij ik (Nadiah) nu wél over de suspension bridges durf te lopen. Vervolgens rijden we naar ons guest house in Knysna en bezoeken we het stadje zelf, om te gaan eten. Het wordt bijna vervelend om te zeggen, maar het eten was overheerlijk!

Morgen hebben we een townshiptour bij de Xhosa, maar daarover later meer.

Dag 15 + 16: Wild Coast: Oribi Gorge/Port Shepstone – Port St. John – Coffee Bay
17 + 18 augustus 2017

Week 3 is begonnen!

Tussen Durban en East London ligt de zogenaamde Wild Coast. De naam zegt eigenlijk al genoeg. Dit is een beschermd stuk land dat vrijwel niet vervuild en nog steeds ongetemd is, bijna net zoals de “Transkei” vroeger ook geweest is. De kusten beschikken over beboste heuvels, duinen, maar ook steile kliffen en lange stranden. Het is weer heel anders dan alle plaatsen die we tot nu toe hebben gezien. De beschermde status van dit stuk land zorgt er ook voor dat de wegen hier nog steeds onverhard en in redelijk slechte toestand zijn. Hier hebben we zeker rekening mee gehouden. Onze volgende accommodatie bevindt zich in Coffee Bay, maar we willen nog graag een tussenstop maken in Port St. John, omdat dit de eerste ‘echte’ Wild-Coastplaats is die leuk moet zijn om te bezoeken. Dit zorgt ervoor dat we in plaats van 5 uur, 7,5 uur zullen rijden om uiteindelijk in Coffee Bay te komen, maar dat nemen we voor lief. De reis op zich is namelijk ook prachtig! Port St. John blijkt een beetje vergane glorie en hier brengen we dan ook niet veel tijd door. Het heeft wel enkele mooie viewpoints, maar het stadje op zich is niets bijzonders. Dus dan snel door naar Coffee Bay. Van Port St. John naar Coffee Bay is het zo’n 130 kilometer. Waar we dit in Nederland in zo’n 1,5 uur wel voor elkaar krijgen, doen we hier maar liefst 3,5 uur over… Zoals al eerder genoemd zijn de wegen hier niet al te goed, maar het blijken daadwerkelijk 130 km. over onverharde wegen (lees: kiezels, dikke rotsen, zand, noem maar op) te zijn, en dan komen daarbij ook nog eens flinke regenbuien wat ervoor zorgt dat de wegen modderig worden. Ik (Nadiah) ben er nu zeker van overtuigd dat ik me in Nederland niet meer druk hoef te maken over mijn rijkunsten. Al heeft Gregor het eind van de rit wel van me overgenomen, vanaf het punt dat we een grote scheur, van links tot rechts, in de weg tegenkwamen die nog breder was dan de banden van de auto. Maar goed, eenmaal aangekomen in Coffee Bay blijkt onze kamer direct aan de zee te liggen en het uitzicht is werkelijk geweldig. Wel merken we al snel dat de stroom niet werkt en het blijkt dat de hele omgeving hier last van heeft. Stiekem heeft het wel wat en hebben we een gezellige avond in de hotelbar met andere gasten.

Omdat we het onze auto niet nog meer aan willen doen om op deze wegen te rijden, hebben we ervoor gekozen om een 4×4 tour naar de bekende ‘Hole in the Wall’ te doen. De regen en wind houden nog steeds aan en voordat we van start gaan wordt gekeken of de wegen wel veilig zijn. Als we uiteindelijk een ‘go’ hebben worden we met de auto door de verschillende dorpjes in dit gebied geleid en naar verschillende uitzichtpunten gebracht, vanwaar je over een groot deel van de kust kunt kijken. Het is bijna onbeschrijfelijk hoe mooi het hier is. Zo onaangetast en door het gure weer krijgt het een magische sfeer. We krijgen ook al een “baby Hole in the Wall” te zien. Onze gids van vandaag is een echte Xhosa. Hij weet veel te vertellen over de verschillende Xhosa stammen en tribes en dat deze elkaar onderling, laten we zeggen, niet mogen. (Xhosa bestaan uit verschillende tribes die allemaal een eigen chief hebben. Deze tribes bestaan weer uit kleinere stammen.) Hij leert ons onderweg ook veel over de gebruiken van de Xhosa wat betreft de naamgeving van de streek en de dorpjes. Zo leren we dat Coffee Bay pas sinds 1720 deze naam heeft gekregen nadat een schip van de Brittisch East Indian Trading Company, volgeladen met koffiebonen, is vergaan voor de kust. Op het strand spoelden de koffiebonen aan, vandaar de naam. Na verschillende stops komen we bij Hole in the Wall, waar de regen zelfs even stopt. Hole in the Wall is een natuurlijke poort in de rotsen waar het zeewater constant doorheen stroomt. Als we eenmaal terugkomen in de middag blijkt het weer niet te verbeteren. Omdat we niet met onze eigen auto op pad willen, blijven we in het hotel waar we het weer wat rustig aan doen. Aan het begin van de avond blijkt de stroom dan ook weer te werken. Het klinkt allemaal misschien een beetje ongelukkig, maar het was een hele, positieve, belevenis hier!

Morgen rijden we weer een stuk landinwaarts naar Stutterheim. We zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat!

Dag 14: Salt Rock – Port Shepstone
16 augustus 2017

Vandaag zijn we vroeg op pad gegaan voor een rit van twee uur richting Port Shepstone. Vanaf de zuidwestelijke grens van Durban start de Wild Coast. Dit is het minst toeristische deel van onze reis. De Wild Coast wordt namelijk door veel mensen overgeslagen door middel van een binnenlandse vlucht van Durban naar Port Elizabeth. Dit heeft ervoor gezorgd dat de Wild Coast nog niet volledig aangepast is op toerisme en nog authentiek is. We verblijven op een kleine 25 kilometer landinwaarts van Port Shepstone in het Oribi Gorge Hotel, gelegen bij het Oribi Gorge Nature Reserve. Direct na aankomst doen we een korte hike richting de “Big Swing”. In de ravijnen zit een adventure bedrijf gevestigd. Naast abseilen, ziplinen en een suspension bridge kun je ook vanaf een waterval “schommelen”, maar liefst 186 meter omlaag. Nadiah past en nadat ik (Gregor) een waaghals bekeken heb, lijkt het me niet verstandig om dit met mijn duim te doen. We houden het bij de suspension bridge. Nadat we onze tassen in de hotelkamer hebben gelegd en geluncht hebben vertrekken we richting Port Shepstone. Na een tijdje rondgereden te hebben, vinden we een plekje om even van de zee te genieten. We zien verschillende “fonteinen” uit zee omhoog komen, maar kunnen de staarten niet goed zien. Waren het walvissen of toch dolfijnen? Doordat we hier maar een nacht verblijven, loont het natuurlijk niet om te gaan raften of dergelijke.

Morgen de langste rit van deze reis, om en nabij 400 kilometer. Wat in de Wild Coast normaal gesproken neer komt op 5,5 uur rijden. Echter, wij willen onderweg nog stoppen bij Port St. Johns, waardoor we een andere route moeten nemen en maar liefst minimaal 7,5 uur in de auto gaan doorbrengen voor grofweg 380 kilometer. Ons ontbijtje voor morgenvroeg staat al klaar, zodat wij zelfs voor de begrippen van deze vakantie erg vroeg op pad kunnen gaan.