Auteur: Gregor Keulen

Dag 13: St. Lucia – Salt Rock/Durban
15 augustus 2017

Al vroeg verlaten we St. Lucia om naar onze volgende accommodatie te rijden in Salt Rock. Aangezien we hier pas vanaf 14.00 uur kunnen inchecken, besluiten we om Shaka’s Rock te bezoeken. Dit staat bekend om zijn strandbaden die gevuld worden door zeewater en een hole in the wall die alleen zichtbaar is bij eb. Wij zijn hier als het vloed is. Shaka’s Rock dankt zijn naam aan Zulu koning Shaka. Het is bekend dat hij hier vaak verbleef en de klif gebruikte om uit te kijken over zee en eventuele vijanden vanaf te gooien. Tegenwoordig is het een plaatsje gevuld met resorts en herinnert eigenlijk niets meer aan Shaka Zulu. We gaan door naar Durban. Dit is de op twee na grootste stad van Zuid-Afrika (na Kaapstad en Johannesburg) en dat merken we maar al te goed. Het is een drukte van jewelste. Het kan niet in een groter contrast staan dan met de plaatsen die we tot nu toe echt bezocht hebben. Omdat we toch wel moeten bijkomen van bijna twee weken indrukken en meer dan 3000 km rijden, besluiten we rond 14.00 uur Durban te laten voor wat het is en in te gaan checken in Salt Rock. Na het inchecken gaan we nog naar het strand, omdat meerdere gasten van ons guest house hier de afgelopen dagen walvissen gespot hebben. Het is namelijk walvisseizoen. Helaas vinden wij er geen, maar hier hebben we nog genoeg andere mogelijkheden voor in de aankomende dagen. In het guest house kunnen we mee-eten en kiezen we voor echte Zuid-Afrikaanse gerechten. Als voorgerecht nemen we een antipasti met alleen maar lokaal vleeswaar, waaronder de beste biltong tot nu toe. Als hoofdgerecht neemt Gregor ‘Boboti’ waaraan hij langzaam verslaafd begint te raken. Ik (Nadiah) neem ‘Bunny Chow’. Dit is een gerecht dat in Durban/Kwazulu-Natal ontstaan is toen de Britten Indiase mensen naar Zuid-Afrika brachten om op de suikerplantages te werken. De Indiase mensen konden hun curry (chow) niet meenemen. Een persoon genaamd Bunny is toen op het idee gekomen om de curry in een uitgehold stuk brood te vervoeren. Dit brood werkte ook als vervanging voor de traditionele Indiase naan. Tegenwoordig is het een echt Zuid-Afrikaans gerecht.

Morgen vertrekken we naar Port Shepstone, waar we het Oribi Gorge Nature Reserve bezoeken. Hier zijn tal van activiteiten waaruit we nog geen keuze hebben kunnen maken.

Dag 11 + 12: St. Lucia
13 + 14 augustus

Door de fantastische sushi en onze ronde buikjes was de feestcommissie niet in staat een blog te plaatsen, waardoor jullie het deze keer weer met een lang verslag van twee dagen moeten doen.

Dag 11 begint weer vroeg aangezien we om 9 uur een bootsafari hebben op Lake St. Lucia. Het dorpje staat bekend om haar nijlpaarden- en krokodillenpopulatie en de safari staat dan ook in het teken van deze beesten. Het aantal nijlpaarden dat we te zien krijgen is enorm, na een tijdje zelfs niet meer telbaar. In het Krugerpark hebben we ze wel al eerder gezien, maar nog niet van zo dichtbij en met zo veel tegelijkertijd. Echt machtig mooi. We beginnen zelfs wat verwend te raken als we opmerken niet zo heel veel krokodillen te zien (terwijl het er echt wel genoeg zijn). Het is maf om te zien hoe rustig de dieren blijven terwijl een boot op hun af komt, ze lijken het wel gewend te zijn. Naast nijlpaarden en krokodillen leven ongeveer 4000 ‘bullsharks’ in het meer. Deze laten zich helaas niet zien. Lake St. Lucia is overigens pas sinds drie jaar een zoetwatermeer. (De bullsharks in het meer kunnen zich moeiteloos aanpassen aan zout- en zoetwater.)

Na de bootsafari verkennen we de boulevard van St. Lucia. Het is toch wel echt een toeristisch plaatsje, maar zeer zeker erg gezellig. Veel terrassen en restaurantjes waar je goed kunt vertoeven. Na wat rondgelopen te hebben bezoeken we het iSimangaliso Wetland Park. Dit park is totaal verschillend van het Krugerpark. Waar het Krugerpark in de winter nogal bruin en dor is, is dit park helemaal groen en begroeid met planten, struiken en bomen. Echt zo mooi allemaal! Echter, door de dichte begroeiing is het lastig om vanuit onze eigen auto dieren te spotten. Wel zijn er verschillende uitzichtpunten waar je mag uitstappen om over het park heen te kijken. We missen dus zeker niets. Wederom vlak voor het einde blijken we wéér veel geluk te hebben. We spotten de neushoorn weer, maar deze keer echt vlak naast de auto, op maar maximaal 5 meter afstand! De Big Five was natuurlijk al eerder gespot, maar het knaagde stiekem toch nog een beetje dat we de neushoorn alleen van een grote afstand gezien hadden (jaja, we zijn echt verwend…). Onze tassen zijn dan nu ook versierd met officiële Big Five-pins.

Dag 12 beginnen we met een bezoekje aan het Crocodile Center, horende bij iSimangaliso. Hier worden krokodillen (en alligators) die door verschillende redenen niet meer in de natuur kunnen leven, opgevangen. Ze hebben een broedprogramma voor de nijlkrokodil, zodat deze jonkies uiteindelijk weer in het wild kunnen worden uitgezet. We hebben ook goed naar de tanden gekeken, want op de bootsafari hebben we te horen gekregen dat je aan de kleur van de tanden van een krokodil kunt zien of hij vlees of vis eet. Wit is vlees (omdat de tanden schoon gehouden worden door de botten) en geel is vis (omdat dit vooral zacht materiaal is, dat aanslaat op het gebit). Alle krokodillen in dit park hebben mooie witte tanden… Ik (Nadiah) kijk veilig van een afstandje toe, terwijl Gregor nog net niet in de leefgebieden springt. De rest van deze dag nemen we naast wat rust, onze eerste officiële duik in de Indische Oceaan en gaan we wederom een lekker hapje eten, waarbij we weer twee bushcampgenoten van Pungwe tegenkomen. Het wordt wederom een gezellige avond (met Guinness!). Morgen vertrekken we naar Salt Rock/Durban!

Dag 10: Swaziland – St. Lucia
12 augustus

De rit van Swaziland naar St. Lucia moet zo’n 4,5 uur duren. Met het stoppen bij de grens gaan we er al van uit dat het in praktijk allemaal wat langer zal zijn. Maar vlak voor de grens worden we aangehouden door de politie. Van tevoren hebben we van de reisorganisatie al gehoord dat toeristen vaak worden aangehouden en dat de politie ‘aandringt’ om een boete meteen te betalen. Dit is eigenlijk illegaal en je hoort aan te geven dat je de boete wel wilt betalen ter plekke bij een politiebureau. Omdat de snelheidslimieten in Swaziland overal erg onduidelijk zijn, pas je je maar aan, aan de locals. Zij zullen het wel weten. Als we worden aangehouden blijken we 100 te rijden waar we eigenlijk maar 60 mogen. Maar de rest rijdt toch ook zo hard..? Als het een boete van 120 rand blijkt te zijn (omgerekend ongeveer 7 à 8 euro), betalen we toch maar en maken we dat we weg komen. Voor zo’n bedrag hebben we geen zin om in de problemen te komen. Lachend rijden we verder en houden we de limieten goed in de gaten. Een 10 kilometer later worden we wéér aangehouden terwijl we beide ervan overtuigd zijn dat we niet harder dan 65 km/u gereden hebben. De politie geeft aan dat we 77 km/u zouden hebben gereden en de boete 60 rand bedraagt. Ik (Gregor) ga mee om de beelden te bekijken en geef aan dat we niet op straat betalen. Terwijl er een discussie ontstaat komt er een auto met een Swazi’s kenteken toch zeker met gemiddeld 100 km/u langs gescheurd. Hier blijken ze niets om te geven. Omdat er een bon ter betaling wordt uitgeschreven besluiten we toch te betalen om verdere problemen te voorkomen. Wanneer ik aangeef alleen 100 rand op zak te hebben en de agent geen 40 rand, maar alleen 50 rand wisselgeld heeft, blijkt de boete opeens maar 50 rand te bedragen. Hier klopt natuurlijk geen hol van en het is een typisch spelletje toeristen pesten. Lichtelijk geïrriteerd bereiken we dan toch de grenspost. Vanuit is het nog een kleine 2 uur rijden, dus we besluiten bij een tankstation een kopje koffie te drinken en te lunchen. Al met al was Swaziland prachtig, met een nare afdronk, maar nu hebben we wel een mooie bon voor in ons plakboek 🙂

Onze lodge in St. Lucia blijkt gloednieuw en fantastisch mooi. St. Lucia is de natuurlijke habitat van de nijlpaarden en ze lopen ’s nachts over de straten. Oppassen met rijden dus! Na een korte duik in het zwembad van de lodge besluiten we bij het strand te gaan kijken. De Indische Oceaan blijkt warmer dan verwacht. Hierna rijden we richting een restaurant aan Lake St. Lucia, om te genieten van een maaltijd met de kans dat je nijlpaarden het water uit ziet komen. Op de parkeerplaats zien we dat de auto achter ons van de twee Schotse mannen is waarmee we samen in het Pungwe Bushcamp verbleven. We besluiten om met z’n vieren een tafeltje te nemen en onze reis sinds het bushcamp te bespreken. Dit was erg gezellig en het eten weer eens overheerlijk. Teruggekomen bij de lodge smeren we ons in met Deet, want we zijn al aardig lek gestoken zonder dat we er erg in hadden. Morgen staat een boottocht langs nijlpaarden en krokodillen op de planning en gaan we met de auto het iSimangaliso Wetland Parc bezoeken.

Dag 8 + 9: Swaziland
10 + 11 augustus

Van ons guest house in Nelspruit rijden we op tijd richting Swaziland. Even nieuwe stempeltjes in onze paspoorten innen en dan zijn we de grens over. Onze eerste stop is bij ‘Coral Stephens handweaving’ in Piggs Peak. Dit is een weverij die al sinds de jaren 40 bestaat en zich specialiseert in handgemaakte producten van mohair. We zijn hier terecht gekomen doordat we samen met de eigenaresse Murrae Stephens in het Pungwe Bush Camp verbleven en zij ons uitgenodigd heeft om een rondleiding in de weverij te doen. Hier hebben we gezien hoe mohair van de geit geplukt, gesponnen en verweven wordt tot gordijnen, sjaals, lampenkappen, noem het maar op. Daarnaast staat ook heel Swaziland bekend om haar handgemaakte producten. Hierna zijn we doorgereden naar Mbabane, de hoofdstad van Swaziland. Hier verblijven we in de ‘Brackenhill Lodge’. Bij aankomst zien we dat het gras op de bergtop naast de lodge in brand staat. Blijkbaar steken Swazi’s aan het eind van de winter het gras in brand met het geloof dat het in de lente groener wordt en hierdoor voedzamer wordt voor de dieren. Echter, dit is niet waar. We frissen ons op en gaan op een korte hike over de bergtop heen (waar het vuur inmiddels gedoofd is). Het was een mooie wandeling met fantastisch uitzicht, maar de avond valt nog steeds vroeg, waardoor we de markeringen van de trail hebben gelaten voor wat het is en in het schemerdonker zijn afgedaald naar de lodge. We genieten van een heerlijk diner en als we naar de kamer gaan zien we dat ze begonnen zijn met het branden van de onderste velden. Het personeel zegt dat we ons geen zorgen hoeven te maken, omdat er een zogenaamde ‘firebreak’ is aangelegd. Als we de deur van onze kamer uiteindelijk willen sluiten zien we toch dat het gras dichtbij de lodge ook in lichterlaaie staat. Waarschijnlijk hebben de Swazi’s zich niets aangetrokken van de firebreaks en het gebied ernaast ook in brand gezet. Het personeel rent met emmertjes water op en neer en wij gaan op zoek naar de eigenaren. Deze zijn niet bij hun huis en blijken al vanaf 6 uur bezig om de brandweer in te schakelen. Gelukkig dooft het vuur dichtbij de lodges snel en kunnen we toch met een gerust hart gaan slapen, want de volgende dag staan we weer vroeg op voor een vol dagje Swaziland.

Vandaag is de dag van start gegaan met een rit naar ‘Mantenga cultural village & nature reserve’. Hier zijn we begonnen met een bezoek aan de Mantenga waterval. Na deze van zowel boven als beneden bekeken te hebben, zijn we op tijd terug voor een tour door een traditioneel Swazidorp, waar we meer te weten komen over het dagelijkse leven van de Swazi’s en de cultuur. We zijn hier bijvoorbeeld te weten gekomen dat niet alleen de koning van Swaziland (hij heeft maar liefst veertien (!!) vrouwen), maar alle Swazimannen polygaam mogen zijn. Dit mits men het geld heeft om een tweede vrouw (of meer) te onderhouden. Na de tour hebben we een show met traditionele Swazidansen bijgewoond. Na een lunch, omringd door aapjes, zijn we verder gereden naar het ‘Mlilwane Wildlife Sanctuary’. Dit is een natuurreservaat met als grootste dieren nijlpaarden en krokodillen. Helaas was het niet meer mogelijk om nog te paard of met een mountainbike dit reservaat te verkennen, dus hebben we een deel van een van de trails gelopen. Dit blijkt zeer zeker geen straf, het reservaat is namelijk prachtig! Als we onderweg een krokodil aan de rand van het pad zien liggen, vragen we ons af of het wandelen hier eigenlijk wel zo veilig is, dus na snel wat foto’s gemaakt te hebben, lopen we maar door. Op de terugweg naar de lodge zijn we nog bij een supermarkt gestopt, om lunch te halen voor de rit van morgen. Van het een op ander moment bleken wij de grootste attractie, aangezien de medewerkers allemaal met ons op de foto wilden. Morgen verlaten we het mooie Swaziland weer en vertrekken we naar St. Lucia, een dikke vier uur rijden.

Dag 7: Nkambeni Rest Camp – Nelspruit
9 augustus 2017

Vanuit Nkambeni zijn we vertrokken richting het Protea Hotel (tevens Bidvest vestiging) in Nelspruit om de laatste zaken omtrent de auto te regelen voordat we morgen de grens overgaan naar Swaziland. Wegens een nationale feestdag in Zuid-Afrika blijkt de vestiging gesloten en moeten we uitwijken naar Mpumalanga Kruger Airport. Dit is een klein maar mooi vliegveld boven op een berg. Hierna zijn we richting het guest house vertrokken en zijn we goed tot rust gekomen. De dag heeft in het teken gestaan van terugdenken aan alle mooie ervaringen van de eerste week. Deze blog dus helaas geen spannende verhalen.

Week 1 zit er jammer genoeg op. Op naar week 2, startend morgen met een rit naar Mbabane, de hoofdstad van Swaziland. Swaziland is de enige absolute monarchie op het Afrikaans continent. Het heeft dus ook een andere valuta, cultuur en geschiedenis dan Zuid-Afrika.

Dag 4 t/m 6: White River – Manyeleti Private Game Reserve – Kruger National Park
6 t/m 8 augustus 2017

De afgelopen dagen hebben we ons middenin de “Bush” van Zuid-Afrika bevonden. Zoals al eerder aangegeven hadden we al verwacht dat het plaatsen van een nieuwe blog er hier niet van zal komen. Dus vandaar deze nieuwe blog met onze avonturen van de afgelopen paar dagen.

Onze rit naar het Pungwe Bush Camp in het Manyeleti Private Game Reserve is eentje die we niet snel gaan vergeten. Onze auto heeft het maar zwaar te voorduren met alle kiezel- en zandweggetjes die ons moet brengen naar het kamp. Eenmaal daar te zijn blijken onze “tenten” echt wel meer te zijn dan dat. Het is dat de hutten inderdaad uit tentzeilen bestaan, maar verder dan dat bevat het alles wat een andere accommodatie ook bevat, behalve stroom dan. Het is bijna niet te omschrijven hoe rustig en relaxed het hier is. Geen geluiden, behalve het geluid van de dieren in de omgeving. Direct na aankomst halen twee andere gasten die al eerder gearriveerd zijn ons uit onze tent om een aantal olifanten te aanschouwen die letterlijk op een meter of vijf langs het kamp trekken. Onze zoektocht naar de wilde dieren is echt begonnen! Onder het genot van een lichte lunch hebben we kennis gemaakt met de andere gasten, waarna we op onze eerste Game Drive vertrokken zijn. Na een spetterend begin waarbij we omsingeld zijn door een kudde olifanten die een groep kalfjes bij zich hebben, blijft het verder alleen bij kudu’s, impala’s, wilde beasts en een hyena. Daarna genoten van een geweldig diner door onze altijd vrolijke chefkok Robert. Onder begeleiding worden we teruggebracht naar onze tent, aangezien er game (wild) door het kamp kan lopen. Dit blijkt ook meteen wanneer er bij onze buren een cevet wordt gespot.

De volgende ochtend worden we om 06:00 uur gewekt door een ranger, waarna onze volgende Game Drive plaatsvindt. De pech die we de avond van tevoren hebben wordt goedgemaakt door deze ochtenddrive. Vier van de Big Five zijn we tegengekomen, namelijk drie leeuwen, drie luipaarden, een groep olifanten en twee kuddes buffels. Verder worden we beloond met zebra’s, giraffes, een nijlpaard, wrattenzwijnen met biggetjes (Pumba!) en grapjes van Isaac de ranger. Na een heerlijk ontbijt hebben we de tijd om te rusten, waarna om half 4 de avonddrive van start gaat. De hele groep grapt nog over hoeveel van de Big Five we nu gaan spotten. Wederom hebben we geluk en spotten we dezelfde vier van de Big Five, met als twee hoogtepunten vijf leeuwinnen met zeker tien welpjes en een luipaard in het donker die zich klaarmaakt voor de jacht. Eenmaal terug in het kamp heeft de chef een echt Zuid-Afrikaans menu voor ons: als voorgerecht ‘butternutsoup’, als hoofdgerecht ‘boboti’ en als dessert ‘milktart’.

De volgende ochtend worden we wederom om 06:00 uur wakker gemaakt. Deze keer voor een Game Walk. Hierbij gaat het niet om het spotten van dieren, maar om het herkennen van sporen. In een kleine drie uur komen we al lopend meer te weten over spoorherkenning aan de hand van uitwerpselen. Erg leuk, maar ook wel spannend aangezien bij vertrek nog twee tribes leeuwen te horen zijn, dichtbij het kamp. Na ons ontbijt vertrekken we richting Kruger National Park (Kruger Nasionale Wereldtuinen) om op zoek te gaan naar onze missing link in de Big Five: de neushoorn. We besluiten via Orpen Gate het park te betreden, om vervolgens een rit van 200 kilometer (wat ongeveer 5,5 uur rijden is) te maken naar Numbi Gate. Kruger kan in niet meer opzichten verschillen van een privé reservaat: verharde wegen, goede bewegwijzering, maar ook meer toeristen. Na ongeveer 195 kilometer hebben we onze hoop eigenlijk al opgegeven, totdat Gregor plotseling op de rem trapt en in de verte twee bulten ziet. Niet van een kameel, maar het zijn toch echt twee neushoorns! Met een smile op ons gezicht verlaten we Krugerpark om naar het Nkambane Restcamp te gaan. Terugkijkend op Kruger is het zeker de moeite waard, maar een hogere auto is wel een pré. De échte beleving van het gamen en de bush hebben wij meegemaakt in het privéreservaat. Dit is dan ook een echte aanrader!

Dag 3: Panoramaroute
5 augustus 2017

Als we om half 10 onze nieuwe auto ter beschikking hebben kan onze nieuwe dag beginnen. Prima autootje, die Ford Fiesta, al merken we snel dat we totaal door elkaar geschud worden op de zand-/kiezelweggetjes waar we opeens op rijden. Na enkele malen omgekeerd te hebben, lijken we toch niet aan dit soort wegen te ontkomen. Maar even doorzetten en hopen dat deze auto het wel houdt. De Panoramaroute blijkt werkelijk een prachtige route te zijn en we verbazen ons na iedere bocht weer over het machtige uitzicht. Van hele beboste gebieden tot reusachtige rotsformaties, van alles zijn we tegengekomen. Na ruim anderhalf uur komen we, al slalommend tussen alle potholes, bij onze eerste stop: Bourkes Luck Potholes, onderdeel van Blyde River Canyon National Park. Het betreft hier geen potholes zoals in de weg, maar door de Treurrivier gemaakte gaten in de rivierbodem van de Blyderivier. Vele foto’s later zijn we doorgegaan naar de Drie Rondavels. Dit is een rotsformatie, uitgesleten door de Blyderivier, die lijkt op de hutten van de inheemse bevolking, genaamd rondavels. Op de terugweg zijn we bij de Berlynwaterval gestopt. Het is allemaal machtigmooi om te zien, maar helaas zijn de dagen in de Zuid-Afrikaanse winter kort en moeten we weer op tijd terug naar ons hotel. Rond half 6 begint het al te schemeren en half 7 is het al donker. Morgen opstaan voor dag en dauw om via God’s Window richting het Manyeleti Game Reserve te gaan, waar onze eerste Game Drive, en hopelijk the Big 5, op ons wacht. Dit is een privéreservaat dat grenst aan het Krugerpark. Hier verblijven we twee nachten in tenten zonder elektriciteit, dus het zal verbazingwekkend zijn als we Wifi hebben. Uiteraard een uitgebreid verslag hiervan als we ons wel weer in de bewoonde wereld bevinden. Hopelijk dat het eerste Guest House na de “Bush” een betere Wifi heeft zodat we foto’s aan onze verhalen kunnen toevoegen. Dit lukt op dit moment nog niet (grr..)

Tot over een paar dagen!

Dag 2: Reis Pretoria – Hazyview/White River
4 augustus 2017

Vanochtend vroeg opgestaan en genoten van een heerlijk ontbijtje bij guesthouse “Natanja” in Pretoria. Vandaag gaat de reis echt beginnen, namelijk een kleine 4 uur rijden richting Hazyview, vanwaar we een eerste gedeelte van de panoramaroute gaan rijden. Pas een klein uurtje onderweg slaat de pech toe in de minuscule vorm van een steentje. Twee sterretjes in het raam van onze Toyota en meteen veranderd een sterretje in een scheur. Direct een tussenstop gemaakt om contact op te nemen met het verhuurbedrijf “Bidvest”. Gelukkig wordt al snel duidelijk dat we verder kunnen rijden en dat de auto morgen vervangen wordt. Topservice! Door het uurtje vertraging besloten we om meteen richting het resort te gaan. Pine Lake Inn in White River/Witrivier blijkt een echt luxe resort voor de komende twee nachten. Een flink stuk Panoramaroute laat dan nog even op zich wachten, maar dat halen we morgen ruimschoots in.

Tijdens de rit naar Hazyview kregen we de optie om de toeristische snelweg of de normale snelweg te nemen. Normaal geeft een navigatie niet een toeristische route aan (dachten wij dan..). Natuurlijk namen wij per ongeluk de niet-toeristische route, die ons toch verraste met de prachtige natuur die dit land te bieden heeft. De route geeft echt het gevoel alsof je je in the Lion King bevindt. Het verschil tussen de twee routes betreft het rijden door de dalen (wat wij dus gedaan hebben) of het trotseren van de bergen. Stiekem ben ik (Nadiah) wel blij dat ik die steile bergen niet op heb hoeven rijden.. Onderweg hebben we de eerste wilde dieren gespot. Langs de snelweg zitten aapjes op een vangrail, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zo verbaasd dat Gregor te laat was om foto’s te maken. Naast wilde dieren lopen ook gewoon mensen over de snelweg. Niet alleen op de vluchtstrook, maar ze steken daadwerkelijk over.. Wat is nu eigenlijk vreemder? Het eerste wilde dier dat wij dan wél op foto hebben weten vast te leggen is eentje voor Riny, een zwarte kip.

Aangekomen in het dorpje Witrivier hebben we ook maar even een telefoonhouder voor in de auto gekocht. Vier volle tassen bij je hebben en toch nog iets vergeten. Kan gebeuren toch? Eenmaal in het hotel aangekomen hebben we hier zojuist heerlijk gegeten, met als toetje het oerlimburgse, jullie raden het al..

Greumelevla!

Dag 1: Aankomst Johannesburg – Pretoria
3 augustus

Na bijna 24 uur onderweg te zijn geweest, zijn we dan eindelijk aangekomen in Zuid-Afrika. Hier worden we opgewacht door de samenwerkende organisatie van Riksja. We hebben een korte briefing gehad over onze reis en onze huurauto opgehaald. Dan kan de reis pas echt beginnen. Het links rijden is toch wel echt even wennen.. Vooral als je constant de ruitenwissers aanzet terwijl je eigenlijk je richtingaanwijzer aan wilt zetten. Zenuwslopend, maar stiekem ook wel heel lachwekkend. Yep, echt alles zit aan de andere kant. Na een rit van een half uurtje komen we aan in ons eerste guesthouse “Natanja” in Pretoria. Al worden we getipt door de eigenaren om enkele hotspots te bezoeken, moe van de reis hebben we ons eerst opgefrist voordat we weer op pad zijn gegaan. Helaas bleek het Voortrekkersmonument dat we wilden bezichtigen al gesloten. Dus we hebben het oefenen met rijden voortgezet door richting een winkelcentrum te gaan en een hapje te gaan eten. Jullie kunnen natuurlijk al raden, daar waar hamburgers, pizza of sushi te krijgen is, gaan wij voor het laatste. Ook aangezien we biltong al gekocht, geproefd en lekker bevonden hebben. Aangezien wordt afgeraden om in het donker zelf nog rond te rijden zijn we op tijd teruggekeerd naar het guesthouse. Wel hebben we inkopen kunnen doen voor de rit van morgen. Een kleine vier uur rijden richting Hazyview waar we onder andere een stuk Panoramaroute gaan rijden. Nu eerst uitrusten en dan kunnen we morgen echt op pad!