Dag 15 + 16

Dag 15 + 16: Wild Coast: Oribi Gorge/Port Shepstone – Port St. John – Coffee Bay
17 + 18 augustus 2017

Week 3 is begonnen!

Tussen Durban en East London ligt de zogenaamde Wild Coast. De naam zegt eigenlijk al genoeg. Dit is een beschermd stuk land dat vrijwel niet vervuild en nog steeds ongetemd is, bijna net zoals de “Transkei” vroeger ook geweest is. De kusten beschikken over beboste heuvels, duinen, maar ook steile kliffen en lange stranden. Het is weer heel anders dan alle plaatsen die we tot nu toe hebben gezien. De beschermde status van dit stuk land zorgt er ook voor dat de wegen hier nog steeds onverhard en in redelijk slechte toestand zijn. Hier hebben we zeker rekening mee gehouden. Onze volgende accommodatie bevindt zich in Coffee Bay, maar we willen nog graag een tussenstop maken in Port St. John, omdat dit de eerste ‘echte’ Wild-Coastplaats is die leuk moet zijn om te bezoeken. Dit zorgt ervoor dat we in plaats van 5 uur, 7,5 uur zullen rijden om uiteindelijk in Coffee Bay te komen, maar dat nemen we voor lief. De reis op zich is namelijk ook prachtig! Port St. John blijkt een beetje vergane glorie en hier brengen we dan ook niet veel tijd door. Het heeft wel enkele mooie viewpoints, maar het stadje op zich is niets bijzonders. Dus dan snel door naar Coffee Bay. Van Port St. John naar Coffee Bay is het zo’n 130 kilometer. Waar we dit in Nederland in zo’n 1,5 uur wel voor elkaar krijgen, doen we hier maar liefst 3,5 uur over… Zoals al eerder genoemd zijn de wegen hier niet al te goed, maar het blijken daadwerkelijk 130 km. over onverharde wegen (lees: kiezels, dikke rotsen, zand, noem maar op) te zijn, en dan komen daarbij ook nog eens flinke regenbuien wat ervoor zorgt dat de wegen modderig worden. Ik (Nadiah) ben er nu zeker van overtuigd dat ik me in Nederland niet meer druk hoef te maken over mijn rijkunsten. Al heeft Gregor het eind van de rit wel van me overgenomen, vanaf het punt dat we een grote scheur, van links tot rechts, in de weg tegenkwamen die nog breder was dan de banden van de auto. Maar goed, eenmaal aangekomen in Coffee Bay blijkt onze kamer direct aan de zee te liggen en het uitzicht is werkelijk geweldig. Wel merken we al snel dat de stroom niet werkt en het blijkt dat de hele omgeving hier last van heeft. Stiekem heeft het wel wat en hebben we een gezellige avond in de hotelbar met andere gasten.

Omdat we het onze auto niet nog meer aan willen doen om op deze wegen te rijden, hebben we ervoor gekozen om een 4×4 tour naar de bekende ‘Hole in the Wall’ te doen. De regen en wind houden nog steeds aan en voordat we van start gaan wordt gekeken of de wegen wel veilig zijn. Als we uiteindelijk een ‘go’ hebben worden we met de auto door de verschillende dorpjes in dit gebied geleid en naar verschillende uitzichtpunten gebracht, vanwaar je over een groot deel van de kust kunt kijken. Het is bijna onbeschrijfelijk hoe mooi het hier is. Zo onaangetast en door het gure weer krijgt het een magische sfeer. We krijgen ook al een “baby Hole in the Wall” te zien. Onze gids van vandaag is een echte Xhosa. Hij weet veel te vertellen over de verschillende Xhosa stammen en tribes en dat deze elkaar onderling, laten we zeggen, niet mogen. (Xhosa bestaan uit verschillende tribes die allemaal een eigen chief hebben. Deze tribes bestaan weer uit kleinere stammen.) Hij leert ons onderweg ook veel over de gebruiken van de Xhosa wat betreft de naamgeving van de streek en de dorpjes. Zo leren we dat Coffee Bay pas sinds 1720 deze naam heeft gekregen nadat een schip van de Brittisch East Indian Trading Company, volgeladen met koffiebonen, is vergaan voor de kust. Op het strand spoelden de koffiebonen aan, vandaar de naam. Na verschillende stops komen we bij Hole in the Wall, waar de regen zelfs even stopt. Hole in the Wall is een natuurlijke poort in de rotsen waar het zeewater constant doorheen stroomt. Als we eenmaal terugkomen in de middag blijkt het weer niet te verbeteren. Omdat we niet met onze eigen auto op pad willen, blijven we in het hotel waar we het weer wat rustig aan doen. Aan het begin van de avond blijkt de stroom dan ook weer te werken. Het klinkt allemaal misschien een beetje ongelukkig, maar het was een hele, positieve, belevenis hier!

Morgen rijden we weer een stuk landinwaarts naar Stutterheim. We zijn benieuwd wat ons daar te wachten staat!